Pokusa skosztowania jabłka z zakazanego drzewa dała wraz z wygnaniem z raju początek brutalnej historii ludzkości. Jabłko wręczone Afrodycie przez Parysa oznacza początek wojny trojańskiej. Wilhelm Tell zostaje zmuszony przez landwogta Gesslera do strzału w jabłko ustawionego na głowie swojego syna, co ostatecznie prowadzi do powstania przeciwko tyranowi. Jabłko sporu pojawia się w historii ludzkości wielokrotnie, czasem jako spór o terytorium, czasem jako spór religijny, czasem jako kusząca ideologia. Każda jego reinkarnacja prowadzi do wojen i walk. Po ich zakończeniu nadchodzi czas na życie w wolności. Ale czy to, co jest wolnością dla jednych będzie nią także dla innych? Gdzie jest punkt zwrotny, w którym wolność jest postrzegana jako ucisk?

Spektakl "Rzeź w języku esperanto" to opowieść o tym, jak w wyniku historii kształtuje się pojęcie wolności i co ludzie z nim robią w czasach pokoju. W jego centrum stoi jednostka i jej cierpienie wywołane przez posunięcia wielkich tego świata prowadzące do wojen, samowolnego przesuwania granic poszczególnych państw, czy wpływające na byt bądź niebyt poszczególnych krajów. Sztuka ma być z założenia „głosem ludu.” W spektaklu opowiedziane są prawdziwe historie, które autorka zbierała na przestrzeni kilku lat w pracy z ok. 60 osobami z 17 krajów położonych na 4 kontynentach. Pojawiają się w nim zatem opowieści ofiar zarówno z okresu II wojny światowej, jak i współczesnych konfliktów. Na koniec mechanizm rządzący ralacjami między słabszym, a silniejszym zostaje wskazany w relacjach dnia powszedniego w czasach pokoju. Spektakl ma konstrukcję modułową. To takie teatralne lego, gdzie można przesuwać, zmieniać, podmieniać poszczególne elementy i otrzymać tym samym inscenizację poświęconą wybranemu okresowi historycznemu lub regionowi. Dotychczas powstałe wersje mają podtytuły: „Europa XX w.”, „Europa. Postpamięć”, „Bliski Wschód” oraz „Świat”.

Opowieść sztuki toczy się na dwóch płaszczyznach: słownej i tanecznej. Ta druga bazuje bardzo silnie na rzeźbach i kolażach stworzonych przez migrantów i uchodźców podczas warsztatów w Niemczech.

Spektakl był już pokazywany w czterech krajach. Po prezentacji na festiwalu teatralnym w Wilnie spektakl otrzymał dodatkowe zaproszenie od Przewodniczącego Rady Polonii Świata do Trok. W Polsce zorganizowano specjalny pokaz dla badaczy teatru migranckiego. W USA na życzenie publiczności odbyło się dodatkowe przedstawienie. Obecny występ w Niemczech  zorganizowany przez Off Theater Zigarre przy stowarzyszeniu V.I.P w Brunszwiku jest możliwy dzięki wsparciu przez MSZ we współpracy z Konsulatem Generalnym w Hamburgu.